Maui en the road to Hana

Vandaag extra vroeg opgestaan om de auto die we vandaag hadden gehuurd op te halen. Martijn heeft heel erg aan mij gedacht, het was namelijk een echte Jeep. We hebben meteen her dak we af gehaald en in de achterbak gelegd. Mijn dag kin al niet meer stuk. Ontbijtje gehaald voor in de auto en onderweg naar Hana. Deze weg begint aan de andere kant van Maui en het wegnetwerkbis hier niet enorm. Eerst terug rijden naar de hoofdstad en dan richting oosten. Langzaam wordt de weg steeds bochtiger en bochtiger (en de uitzichten steeds prachtiger). De eerste trail die mogelijk was hebben we gedaan. Klimmen en klimmen en dan uitkomen bij een prachtige waterval. We hadden zwemkleding meegenomen en Martijn en Sanne hebben zich omgekleed om onder de waterval te gaan staan. Eerst nog wat rotsen beklimmen en daarna een geweldige ervaring. Die kan van de Bucketlist. Van een local kregen we de tip om voorbij Hana te rijden en de seven Pools te bezoeken. Wat een fantastische rit!! Wel erg lang, kronkelig en geweldig! Net voorbij Hana gebeurde hetgeen we konden verwachten, maar geen rekening mee hadden gehouden. Een tropische regenbui! Druppels zo groot en dat met het dak open. We zagen geen hand voor ogen en konden zo niet verder rijden. Ergens in de stromende regen de auto aan de kant gezet en Martijn heeft snel de dakdelen geplaatst. Hebben enorm gelachen! Natuurlijk alles droog maken met de handdoeken en voor altijd nu een goed verhaal. Natuurlijk werd het al snel droog en hebben we onze weg vervolgd. Aangekomen bij het Kuleana National Park zijn we eerst de haleakala gaan lopen. Dit deel van Maui kent een tropisch regenwoud klimaat en dat merk je meteen. Zodra je een stap zet breekt het zweet je uit. Het is hier klam en vochtig en zeker na de regenbui leek het alsof je een klim door een sauna aan het maken was. Deze hike hadden we niet willen missen. Fantastisch! Eerst loop je over een pad waar de treden worden gevormd door boomstronken. Dan kom je vervolgens uit bij een metaboom en dan betreedt je het eigenlijke park. Je hoort de watervallen vallen, maar ziet nog niet zo veel. Dan loop je ineens in een bamboebos. Ik heb nog nooit zo iets gezien. Heel indrukwekkend. Daar waar je normaal de bladeren hoort ruizen door de wind, hoor je nu het kloppen van de stengels. Ik denk wel 1,5 kilometer lang. Vervolgens kom je uit bij een prachtige en hoge waterval die valt langs een groene wand. Super mooi! Dat was de klim wel waard! De terugweg ging een stuk sneller gelukkig en beneden aangekomen hebben we de pools nog bekeken. Ook prachtig, maar heel veel mensen. Dat maakt het plaatje iets minder speciaal. Maar goed, snel terug naar de auto. De zon gaan onder rond 7 uur aan de andere kant van het eiland, wat betekent dat het hier heel snel donker wordt. Helaas de eucalyptus bomen niet kunnen zien. Langs de kronkelweggetjes weer terug en voor je het weet sta je 13 uur later pas weer in je hotel. Met een mooi verhaal. Dat wel. Morgen moeten we dit eiland helaas verlaten en gaan we terug naar Nederland. Mocht het vliegtuig niet verhinderd woordendiarree de tropische storm, dan zijn we vrijdag weer thuis (of als United we weer een potje van maakt natuurlijk). Aloha!!